De slak kwam ons Park binnengekropen in juni 2013. Na meer dan acht jaar in weer en wind en vele fotosessies met kinderen op haar rug begon ze aardig wat sleet te vertonen.
De voelsprieten stonden er maar triestig bij en onderaan waren er wat gaten in gekabbeld. De verf bladerde ondanks tussentijdse schilderwerken verder af.
In december 2021 werd ze met vereende krachten naar het IrMi-atelier gebracht voor restauratie.
De slak is opgebouwd uit een kern in piepschuim die bekleed is met een beton, ze is behoorlijk zwaar.
Ondertussen is de losse verf afgewreven, wat betonherstel gedaan aan de oppervlakte, gaten met beton gedicht, de voelsprieten weer op punt gezet. Ze is klaar om haar groene kleur terug te krijgen. Zoals wel meer zaken in ons Park gaat deze restauratie eerder op een slakkengangetje.
De slak moest eerst drogen en de maker-restaurateur Dina en haar assistent Eric, zijn niet elk weekend in ons Park.
Tussen de verschillende fasen van herstellingen moet er ook droogtijd in acht worden genomen. Zeker voor het aanbrengen van de verf moet alles goed droog zijn. Normaal gezien zou ze midden de zomer terug op haar vertrouwde plek moeten staan.
Eric Pollentier
PS: Onze slak heeft neven, die de mascottes van Namen zijn. De mensen van Namen zelf worden vaak vergeleken met slakken die over het algemeen langzaam maar zeker vooruitgaan... maar zeker langzaam! Om er zeker van te zijn dat de jonge Naamse-slak niet ontsnapt, hebben de Naamse-autoriteiten hem in een kooi gestopt,
tot grote ergernis van zijn moeder!