Jan en ik speelden al een tijdje met het idee om een tweede verblijf(je) aan te kopen. Alleen wisten we niet goed wat en waar.
Een Tiny House in de Ardennen of toch eerder iets aan zee? Door de Coronapandemie kwam er een einde aan de gebruikelijke city trip en reizen in het algemeen. We keken meer en meer uit naar ons idee.
En plots vielen we op een krantenartikel: “Farao’s zijn baas in dit architecturaal pareltje in De Haan” van 2017 in De Morgen. Die piramides zagen er super eigenzinnig en uniek uit, in schril contrast met de traditionele hoogbouw aan de kust. Een stuk Vlaams erfgoed gelegen in een rustige, groene omgeving, waar vind je dat nog de dag van vandaag?
Ons oog en hart viel op en voor een kleine studio in het gebouw Iris. Toen we de studio voor het eerst zagen leek de klok er stil te hebben gestaan. De studio was “geleefd" en in nood aan wat TLC (Tenderness, Love and Care). We waren direct verkocht.
Initieel dachten we er met een aantal cosmetische ingrepen vanaf te komen. Al snel werd duidelijk dat we toch een sloophamer nodig zouden hebben. Ons doel was ook om toch minstens voor 15 jaar gerust te zijn. Er was uiteraard een budget waar we rekening moesten mee houden, maar gelukkig werd er de voorbije jaren al fors geïnvesteerd in de buitenkant van het gebouw. We zijn de mede-eigenaars daar erg erkentelijk voor (en het resultaat mag er zijn). Dat liet ons uiteindelijk wel toe om onze focus (en centen) volledig in te zetten op de studio zelf.
Wat volgde waren weken van plannen en puzzelen omdat we dit karaktervol pand geen oneer wensten aan te doen. We hebben de studio volledig “gestript” tot op het blote beton. Sanitair en elektriciteit werden volledig vernieuwd, een nieuw raam en we hebben ook isolatie aangebracht waar mogelijk. Bepaalde authentieke elementen zoals het noppen-plafond, de keukenkraan die op de muur staat en een roestvrijstalen keukenaanrecht hebben we behouden in het uiteindelijke ontwerp.
Het internet is in deze fase een essentieel hulpmiddel geweest en één van de tips die we daar gevonden hadden was: kijk eens bij de buren. We hebben een aantal keer een gerenoveerde studio gehuurd en hebben daar ontzettend veel inspiratie uit gehaald. De allergrootste uitdaging was om een kleine ruimte groot te doen lijken.
We hadden van meet af aan al besloten dat we de kamer aan de overzijde van de gang niet als slaapkamer, maar als berging zouden gebruiken. Het principe is dat we daar aankomen, onze jassen en natte schoenen zetten maar ook proviand, strandspullen en alle andere niet essentiële zaken. Op die manier heb je weinig kasten nodig in de studio zelf en meer ademruimte. Op de bedkast na kozen we voor lage meubels. We hebben geen kasten boven het keukenaanrecht en de koelkast en de oven hebben we netjes kunnen wegwerken in de inkom.
Ook in de badkamer een eenvoudig aanrecht een geen kastjes. We hebben ervoor gekozen om alle muren wit te houden. Door de zuidelijke oriëntatie reflecteert het licht prachtig en dat komt het ruimtelijke gevoel ten goede. De bedkast is ook wit en gaat daardoor op in de muren. Voor de vloer kozen we voor een PU gietvloer. Zand, vuil en het heen en weer geloop van petekinderen en twee windhonden, het is allemaal geen probleem en ook erg onderhoudsvriendelijk.
Sinds juni is de studio klaar en spenderen we 1 weekend op 2 aan zee. Ondertussen hebben we hele leuke buren leren kennen, een mix van jong, jong van geest, nieuwe en trouwe fans. Het is er aangenaam vertoeven. We hopen samen met de andere bewoners nog lang van dit stukje erfgoed te kunnen genieten.
Naast het gebouw vraagt ook het prachtige park de nodige aandacht. Deze plek is uniek en als we dat zo willen houden, dan mogen we niet bij de pakken blijven zitten. Stilstaan is achteruitgaan. Sommige onder jullie verhuren maar ook voor potentiële kopers en verkopers is het belangrijk dat het aantrekkelijk blijft. Er is veel ruimte en hoewel wij absoluut geen voorstander zijn om daar dingen gaan op te zetten, stellen we ons wel de vraag of we die ruimte gewoon niet anders kunnen gebruiken. We zien zoveel mede-eigenaars met huisdieren, zou het niet leuk zijn om die af en toe eens de vrije loop te geven op een eigen speelweide? Een paar extra zitbanken zien we ook wel zitten.
Praktisch denken we ook aan zaken zoals laadpalen voor elektrische auto’s. Die auto’s behoren niet tot de toekomst, ze zijn er nu al!
Toegegeven, we zij hier nog maar pas en zijn zeer enthousiast.
Tot slot nog een woord van dank aan de bestuursleden en vrijwilligers die zich onvermoeid inzetten voor hun residenties en het park, maar ook dank aan de redactie van het krantje en de website parkatlantis.today, geweldige initiatieven en een belangrijke bron van informatie voor nieuwkomers.
Tot ziens!
Ben & Jan
Iris
