In het Krantje van oktober 2018 verscheen een artikel onder de titel ‘De syndicus, een noodzakelijk kwaad?’. Het stukje besloot met de volgende conclusie: de bestuursleden proberen hun taak van advies aan en toezicht op de syndicus zo goed mogelijk te vervullen. Een goede en positieve samenwerking tussen de bestuursleden en Agem is in ieders belang. Met wat goede wil van beide kanten komen we al heel ver.
Een mini-snelheidsremmer zonder effect.
Hierna geven we een typisch voorbeeld uit vele andere dat nogal wat zaken, ondanks de inspanningen van bestuursleden, niet of veel te laat in orde gebracht worden door de syndicus. Sommige eigenaars vragen zich af welk vrijwilligerswerk de bestuursleden zoals leveren. In het Krantje van januari 2019 stond het antwoord in het artikel ’10 jaar vrijwilligerswerk in het Park’. De meest actieve bestuursleden lopen er al geruime tijd gefrustreerd bij. Vele van hun inspanningen vinden geen of slechts na vele herinneringen gehoor bij de syndicus. Mogen we één voorbeeldje geven dat goed illustreert dat het werk van bestuursleden veel doorzetting vereist om tot iets positiefs te komen.
Verkeersveiligheid is onbelangrijk?
Ondanks een snelheidsbeperking van 20 km/u wordt er soms toch nog gevlamd in het Park zoals vanaf de slagboom richting ALHO. Op verschillende plaatsen werden snelheidsremmers aangebracht zoals in de omgeving van de speeltuigen. Dit verplicht de automobilist om af te remmen tot een veilige snelheid en dit is bijvoorbeeld nodig voor de veiligheid van onze spelende kinderen. Deze rubberen hobbels kosten niet veel maar ze zijn efficiënt. In zoverre ze in goede staat zijn en niet kunnen omzeild worden, doen ze hun werk.
Midden 2018 had de snelheidsremmer aan de speelomgeving tussen Parkpunt en Acacia zijn beste tijd gehad. De buitenste stukken waren er afgereden en zo kon hij gemakkelijk tegen te hoge snelheid omzeild worden. Op 30 juni 2018 vertrok een mail naar Agem met het verzoek om een nieuw exemplaar om de snelheidsvermindering terug af te dwingen. Enkele dagen later werd door de syndicus een vervanging beloofd. Er gebeurde de eerste maanden niets.
Volhouden is de boodschap
Op 10 januari 2019 volgende een herinnering met foto van het kapotgereden exemplaar. Ook nu weer gebeurde er niets. Dan maar een nieuwe herinnering op 15 juni 2019. Kort nadien volgde een nieuwe belofte dat de plaatsing zou gebeuren na de werken door de firma Maes. Omdat begin 2020 van een vervanging niets in huis was gekomen, volgende een nieuwe mail op 18 februari. Enkele weken later kwam het antwoord met verontschuldigingen. Er zou werk van gemaakt worden. Maar in juni 2020 was de situatie nog steeds dezelfde zodat een nieuwe foto bij de volgende mail werd gevoegd. Dit herhaalde zich in september 2020 bij gebrek aan enig antwoord.
Begin oktober bevestigt Agem dat de opdracht tot plaatsing is gegeven. Inderdaad, wonder boven wonder, eind oktober 2020 ligt de nieuwe snelheidsremmer er. Meer dan 2 jaren na de eerste mail aan de syndicus. De verkeersveiligheid van onze kinderen was al dit tijd geen prioriteit, wel voor het bestuur maar niet voor de syndicus. Bovendien betekende dit een verspilling van tijd zowel voor een bestuurslid als voor medewerkers van Agem met het nemen van foto’s en het herhaaldelijk mailen. Na meer dan 2 jaar aandringen, om de nodige bekommernis te vragen voor een veilige speelomgeving, werd er werk van gemaakt. Het positieve aan dit verhaal en zovele andere is dat er soms door een bestuurslid een resultaat wordt geboekt. Maar dat het zo ellendig traag moet gaan is zowel onbegrijpelijk als onaanvaardbaar. Wellicht hebben eigenaars begrip voor de frustraties van de bestuursleden. Had de syndicus maar evenveel begrip.
Robert Vermeersch
Reactie plaatsen
Reacties