Geld uitgeven (maar ook geld binnen krijgen …), het blijven moeilijke zaken, ook op ons Park.
Liefst zou iedereen alles gratis willen hebben, maar helaas pindakaas …
Leuk of niet, noodzakelijke herstellingen en beperkte vernieuwingen, zonder dat gaat een Park zoals het onze al snel verloederen. En na alle inspanningen van de laatste jaren om ons Park terug op een goed niveau te krijgen, zou dat heel erg zijn.
Maar zoals in een goed huishouden moet je die kosten goed weten te plannen en ook de tering naar de nering willen zetten.
Een goede syndicus zou dat ook moeten weten en aandringen bij de eigenaars om zo een meerjarenplan mee uit te werken. Dan weet iedereen, zowel de huidige eigenaars als de nieuwe, waaraan zich te verwachten voor de komende jaren.
Eerst zou er een bedrag moeten vastgelegd worden waarmee met alle bovenstaande zaken rekening kan gehouden worden en waarover er toch een brede consensus moet groeien.
Dat zal zeker discussies met zich meebrengen want niet ieders (financiële) situatie is dezelfde. Iemand die bvb van plan is om binnen enige tijd zijn appartement te verkopen zal weinig geneigd zijn om nog veel uit te geven. Maar een appartement in een verloederd Park krijgt ge natuurlijk ook niet meer aan een goede prijs verkocht. Alles heeft dus 2 kanten.
Aan geld geraken doe je meestal op 2 manieren, door te zoeken naar besparingen of door te zoeken naar extra inkomsten. (dit lijkt wel op een regeringsmededeling ….)
Enkele voorbeelden (maar ook niet meer dan dat):
Besparen we op het groenonderhoud en / of op de syndicuskosten. Dat zijn de 2 duurste, jaarlijkse kostenposten op ons Park. Is dat realistisch, mogelijk?
Als dat niet het geval is zullen we ons daar zonder morren bij moeten neerleggen.
Wat extra inkomsten betreft, ook hier zijn het maar enkele voorbeelden en niet meer dan dat.
– Een betere opvolging van de “wanbetalers”, kan dat soelaas brengen?
– Kunnen we gemene delen verhuren om andere zaken te financieren of is dat uitgesloten?
– Is verkoop van gronden een oplossing of het begin van de uitverkoop van het Park?
– Gaan we als VME zelf bouwen en verhuren of is dat een knettergek en onbetaalbaar verhaal?
Als geen van die extra inkomsten haalbaar lijkt te zijn, dan zullen we ons daar ook bij moeten neerleggen en blijven we zowat zitten in de huidige situatie, die voor sommigen ook niet ideaal is.
Zoals gezegd, niets is eenvoudig op zo een groot Park.
Als we met iedereen dan weten hoe ver we de komende (bvb 5) jaar kunnen springen kan men werk gaan maken om de (juiste …) prioriteiten vast te leggen.
– Welk aandeel moet er gaan naar de renovatie van de eigen residenties en hoeveel naar het geheel van het Park.
– Is het vernieuwen van onze wegen op het Park een prioriteit of kunnen we het ook doen met beperkte herstellingen?
– Of kiezen we eerder om de ontspanningsmogelijkheden op ons Park uit te breiden (een bruikbaar basketveld, nieuwe kinderspeeltuigen, meer fitness-toestellen …) of zijn die er al voldoende?
– Moet er meer verlichting komen op het Park of moeten we daar juist op besparen?
– Meer groenonderhoud of minder groenonderhoud ….
Zo zijn er keuzes te over om te bedenken.
Om het getouwtrek daarover te vermijden is dus een beslissing over die prioriteiten van groot belang en dat kan dan voor iedereen ook terug wat rust en zekerheid brengen.
De mening van alle eigenaars is in deze van groot belang. In 2017 werd er al eens een enquête bij alle eigenaars georganiseerd. De resultaten daarvan zijn misschien nu ook nog interessant om na te lezen en dat kan je ook via deze link:
(https://www.parkatlantis.today/info/enquete)
Maar één ding is zeker, makkelijk zijn deze keuzes allerminst te maken, zeker met een groep van meer dan 300 verschillende mede-eigenaars; dat bleek alvast uit de voorbije jaren.
Conclusie:
Met iedereen eens goed nadenken over mogelijkheden, prioriteiten en keuzes is misschien wel de eerste taak van een syndicus en van de eigenaars zelf om een mooie toekomst voor ons Park te kunnen uittekenen.
Francis Lafosse
Reactie plaatsen
Reacties