Persoonlijk dagboek in corona-tijd –
Sinds 18 maart zijn ze nog met zevenen in het Park. Geen 7 kabouters maar zoveel vaste bewoners. Het merendeel is wettelijk in orde want vroeger was vaste bewoning toegelaten. Zij kunnen genieten van de zee, de duinen en het meestal zonovergoten strand en dit op enkele minuten afstand. De gelukzakken.
Blijf in uw kot
Voor ons, de andere tweedeverblijvers, is het verlangen naar zee nog nooit zo groot geweest. Dat het rond ‘ons thuiskot’ intussen ook stiller is geworden en de lucht gezonder, dat is een magere troost. In Park Atlantis is het intussen wel niet allemaal peis en vree.
Afvalchalet toe
Het begon allemaal met de afvalchalet. Volgens onze beheerder van dienst kon met de kleine bezetting de afvalchalet best gesloten worden. Want er zijn ook nog de rondslingerende papieren doekjes, mogelijk besmet met het corona-virus. De vuilnismannen dienen dan maar enkele gele zakken op te pakken. Een besparing! Probleem opgelost en na een vraag bij de syndicus volgden beschermende maatregelen met ontsmettingsmiddel, mondmasker en handschoenen voor de beheerder. Helaas waren de problemen hiermee niet van de baan.
Corona-huurders
Wij mochten als eigenaar niet naar ons tweede verblijf en we mochten ook niet verhuren voor verlofgangers. En toch! In verschillende appartementen verblijven wel huurders. Zij houden zich niet altijd aan de regels zoals voor de nieuwe afvalregeling met gesloten afvalchalet. Zij mogen zelfs niet in ons Park verblijven, zo denken velen. Er blijkt echter een uitzondering te bestaan. Buitenlandse werknemers mogen bijvoorbeeld wel huren aan zee mits de burgemeester of politie op de hoogte is. Een meerderheid van de bestuursleden vraagt daarom aan de syndicus om de plaatselijke overheid in te schakelen om een en ander te controleren.
Vele maatregelen tegen de verspreiding van het virus zijn verdedigbaar. Was het inzetten in maart van drones en warmtecamera’s tegen tweedeverblijvers op vraag van de burgemeester van De Haan er niet een beetje over? De controle door de politie in ons Park is hopelijk van een andere orde dan deze van een politiestaat. Er was al eens sprake van een camera aan de afvalchalet maar nog niet om te patrouilleren met drones.
Gras waait weg
In ons Park schijnt sinds de lockdown altijd de zon. Met als bijkomend voordeel dat er zich geen plassen vormen op de wegen. Maar de droogte heeft ook nadelen zoals rond de gebouwen van IrMi. In het najaar van 2019 werd er op een zandtapijt helmgras geplant bij deze residenties. Rond de wadi’s is het helmgras intussen volgroeid tot een dicht groen struikgewas. Bij de gebouwen is de aanleg mislukt door verschillende oorzaken.
Met de traditionele voorjaarsstormen kwamen zand en plantjes in beweging tot over de parking. Misschien had het regelmatig moeten regenen, maar dat bestel je niet. Intussen treedt de syndicus maar niet in actie om een opdracht te geven tot een betere aanleg.
Minder tuinonderhoud
Meerdere zaken worden on hold gezet tijdens de coronacrisis. Zo dient het paasontbijt in Park. afgelast en wordt dit thuis genuttigd. De werken door de tuinaannemer kon bij de beperkte bezetting ook verminderd worden. Hondenpoeppakjes dienen niet meer systematisch geledigd. Intussen had de aannemer wel het terrein van de vroegere Spa kunnen aanpakken zoals positief geadviseerd werd door de bestuursleden op hun laatste vergadering in februari. We hebben er intussen niets van vernomen.
Werken, niet vergaderen
Door de coronacrisis kunnen er geen vergaderingen meer plaatsvinden met de bestuursleden en valt de Algemene Vergadering in het water. Daardoor kunnen we enkel nog communiceren met de syndicus via mail en telefoon. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit niet ten goede komt aan de uitwisseling van informatie tussen syndicus en eigenaars of bestuursleden. Wellicht zullen we slechts in het najaar de syndicus rechtstreeks in een Algemene Vergadering kunnen aanspreken.
Toch wordt er intussen nog gewerkt in het Park. Zo krijgt de parking aan IrMi een nieuwe belijning na de aanleg van de wadi’s en het verdwijnen van sommige parkeerplaatsen. Mensen met een handicap hebben nu wel een voorbehouden plaats. In mei worden ook de werken aan de bergingen van IrMi hervat die sinds de herfst van 2019 hadden stilgelegen.
Laatste rioleringswerken
Grote opschudding is er toen plots een deel van de omheining aan Orchidee wordt weggenomen en een voorlopige afscheiding wordt geplaatst op ons terrein. Dit heeft te maken met de werken rond de waterhuishouding. Wij hadden ons deel van het werk gedaan in de loop van de voorbije jaren. We dienden nog wel aan te sluiten op de nieuwe collector van Aquafin met de gescheiden afvoer van regen- en afvalwater. En dat gebeurt nu in het Park.
Aquafin startte de werken in april 2019 in Bredene voor de aansluiting van onder andere 40 campings op een gescheiden rioleringsstelsel. Zoals in ons Park waren meerdere campings ook al klaar met de gescheiden riolering. Het zuiveringsstation zal daardoor meer rendement halen en met het insijpelend regenwater vullen we het grondwater aan.
Het tweedeverblijfkot
Intussen zijn we aanbeland bij 20 mei en om 20u komt het verhoopte nieuws voor de tweedeverblijvers: pak jullie koffers en vertrek stante pede naar zee. Totaal onverwachts maar een tandenborstel, wat proper ondergoed, het badpak en een mondmasker zijn vlug bij elkaar gezocht. We gaan op weg voor de grote schoonmaak vol verlangen naar Park en zee. Onze klacht tegen de Belgische staat zullen we bij deze dan maar intrekken. We mogen blij zijn dat we kozen voor een binnenlands tweede verblijf en het Belgisch toerisme. Door corona zal de interesse voor onze kust wellicht nog stijgen wat ook positief kan afstralen op de waarde van ons vastgoed. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel.
Bij het binnenrijden in het Park pinken we enkele tranen weg. Wat is het hier groot en schoon! En het appartement, klein maar fijn, zeker na een grote kuis. Nu op naar de duinen, het strand en de zee: ja, het is er allemaal nog! Ook de nog gezondere lucht. Alleen nog opletten voor de veiligheidsmaatregelen: de syndicus hing aan de gebouwen de richtlijnen uit. Afstand houden? In Vosseslag hebben we ruimte zat, net als in ons Park. Zaaaalig...!
Robert Vermeersch