Editoriaal

Gepubliceerd op 25 juni 2020 om 17:08

Beste mede-eigenaars,
We keken zo uit naar onze afreis op 26 mei naar ons tweede verblijfje. En we waren ook blij wanneer we de bareel passeerden naar ons klein paradijsje in Orchidee. Wanneer we zagen dat er ter hoogte van de camping werken waren voor het afleiden van het afvalwater naar het waterzuiveringsstation, was dit wel even slikken. Maar we waren terug aan zee en dat was het belangrijkste en het lawaai viel nogal mee dachten we.


De ontnuchtering kwam rond een uur of 1 ‘s nachts, wanneer we merkte dat er een machine was die heel de nacht bleef brommen. Dan maar het raam van de slaapkamer gesloten, de deur van de living open en daar het raam open. Zo hadden we toch verse lucht. De verdere week hebben we zo geslapen en dat viel al bij al wel mee. Drie dagen van ons verblijf (pinksterweekend) werd er dan ook al niet gewerkt. Die mannen begonnen al rond 6 uur in de morgen. Maar niet geklaagd. Het was eens iets anders. En het moest gebeuren. Uiteindelijk weten we nu wat er met onze tweede verblijftaks gebeurt.
Voor de rest hebben we die week schitterend weer gehad. En als we volgende keer teruggaan, zijn de machine misschien al afgekoppeld, want men was al terug donker zand op een heel gedeelte van de werken aan het opslaan.
Voor de rest hebben wij daarvoor, zoals iedereen, twee maanden in lockdown geleefd. Dat viel wel mee, wij wonen tegen over een groot park (het Rivierenhof) en konden dus dagelijks onze middagwandeling doen, spijtig genoeg zonder terrasje. Maar ja niet getreurd, op ons terras konden we ook wel eens iets nuttigen met zicht op de meer dan 100 jaar oude bomen. Zo hebben we die maanden genoten van het groen, in plaats van de zee. Dus nu dinsdag weer naar de zee. Onze verloren dagen terug inhalen hé.


Jan B.


P.S. Wil je iets plaatsen in het krantje van oktober 2020 hou er dan rekening mee dat de deadline 1 september 2020 is.